Intergenerational housing: ik geloof er in!

Een paar weken geleden stond deze seniorenflat in brand, doordat bij één van de bewoners tijdens het eten met een bord op schoot, zijn televisie was ontploft. Brandweer en politie waren binnen no time ter plaatse en de geschrokken bewoners stonden gelukkig allemaal al heel snel veilig buiten. En omdat wij elkaar kennen in ons blok, en oprecht met elkaar begaan zijn, hielpen wij als omwonenden daar waar we konden. We brachten dekens, zetten thee en stelden onze huizen ter beschikking. Een dag later bracht ik samen met mijn zoon bloemen naar de twee stellen die we goed kennen in het complex. We dronken een kopje thee en kletsten wat over de brand. Vlak voor het weggaan kreeg mijn zoon uit een plastic zak met plaatjes het ontbrekende voetbalplaatje waar hij al zo lang naar op zoek was.

Uitdaging

Deze gebeurtenis zette me aan het denken. In een tijd dat meer en meer mensen naar de stad verhuizen staan stedelijk bouwkundigen, ontwikkelaars en architecten voor een grote uitdaging. Hoe ga je iedereen huisvesten in een tijd van tekort aan betaalbare woningen? En hoe ga je daarin om met verschillende generaties? Met hoge gebouwen neerzetten en mensen in kleine appartementen stoppen ga je het niet redden.

Gebouwen met een hartslag

Mensen zijn sociale wezens. Ze hebben behoefte aan plekken die ook een gevoel van community oproepen. Met buren waar je op kunt terugvallen en ruimtes waar je als bewoners samen kunt komen. In de huidige tijd leeft de overtuiging dat veel is op te lossen via technologie. Overal kunnen we speciale services aanbieden. Maar hierbij vergeten we iets veel belangrijkers: het gevoel onderdeel uit te maken van een groep. Empathisch en warm. Vroeger leefden diverse generaties samen, families zorgden voor elkaar. Nu moeten we een nieuwe weg vinden om deze relaties te creëren in een actieve, moderne samenleving.

Jong en oud komen elkaar tegen

Daar ligt de taak van interieurontwerpers, architecten en stedelijk planners. Door samen met aandacht te kijken naar gemeenschappelijke ruimtes kunnen we onze gemeenschappen zo ‘choreograferen’ dat jong en oud elkaar ongedwongen tegenkomen: het zogenaamde intergenerational housing. Een ontwikkeling die al enorm leeft in Denemarken. Waar anders? Niet voor niets een land waar volgens onderzoek de gelukkigste mensen ter wereld wonen.

Visionair project

Een bijzonder en visionair project is [Future Sølund van het Deense architectenbureau CF Møller  Dit bureau is bezig een voormalig verzorgingstehuis in Kopenhagen te vervangen voor een nieuwe gemeenschap voor meerdere generaties. Het ontwerp integreert 360 zorgwoningen, 150 jeugdwoningen, 20 seniorenwoningen, een opvanginstelling en openbare plekken als winkels, cafés, werkplaatsruimtes en parkeerfaciliteiten.

Combinatie van woonvormen

De combinatie van deze woningtypen geeft zorgbehoevende ouderen een kans te communiceren met andere generaties. Het wordt een plek waar ouderen, jongeren en kinderen niet alleen dicht bij elkaar wonen, maar ook elkaar aanvullen en van elkaar profiteren. En tegelijkertijd voldoet het aan hogere normen voor welzijn, veiligheid, functionaliteit en gemeenschapswaarden.

Crafting value

Bij Pubblik&Vos werken we vanuit ons model waarbij het innerlijk, het uiterlijk en de activatie van een te ontwikkelen plek onherroepelijk met elkaar verbonden zijn én elkaar versterken. Hierdoor ontstaan ontmoetingsplekken met hartslag. Niet hip of elitair, maar tijdloos en oprecht. Plekken waar je je thuis voelt, waar je langer blijft dan je van plan was, waar je altijd weer terugkomt en waarover je zó enthousiast bent dat je ze graag met anderen deelt. True value beyond square meters.

Door de brand op IJburg kwam ik erachter dat onze intergenerationele woonvorm z’n vruchten afwerpt; het bevordert de interactie tussen allerlei verschillende mensen. Oud en jong zijn gemixt en iedereen wordt er beter van.